Adhikaridanda

Dus dit is het. Met die gedachte stapten we afgelopen zondagmiddag met onze koffer uit de jeep in de modder. Adhikaridanda is voorlopig ons nieuwe thuis. Nynke & Claudia slapen bij het gezin van Hari en Willem en ik bij het gezin van Kaladhar. Deze vaders werken beide op de Parashu school waar Nynke en Willem de komende tijd stage lopen. Jyothi, de vrouw van Hari, werkt op de Sirjana school waar Claudia en ik stage lopen. De eerste avond begon zoals verwacht met een heerlijke dal bhat. Dit gerecht bestaat bij ons thuis uit rijst met een kruiden papje en wat groente. Het is even wennen vooral in de ochtend, maar we krijgen het steeds makkelijker weg. Ook hebben we van onze nieuwe ouders Nepalese namen gekregen. Nynke heet nu Namuna, Claudia heet Kamala, Willem heet Lakshman en mijn naam is Ram.

Maandag was ook de eerste stage dag aangebroken. René (de man achter stichting Maya) ging met ons mee naar de scholen. Eerst zijn we naar de school van Nynke en Willem gelopen. Hier kregen we een welkom door de leerkrachten van de school waarbij uiteraard het poeder op het voorhoofd een belangrijk onderdeel was. Ook werd er een groepsfoto gemaakt met de leerlingen om vervolgens afscheid te nemen. Claudia, René en ik moesten namelijk nog een lange weg de berg op naar onze school. Die tocht is best stijl en pittig, maar we worden er iedere dag beter in. Ook op onze school kregen we een welkom door de leerkrachten en een verse, nieuwe laag poeder op ons voorhoofd.

De afgelopen dagen zijn we voornamelijk bezig geweest met het leren kennen van de nieuwe school, de manier van werken en het onderzoeken wat we kunnen betekenen voor het onderwijs. Het is nog veel acclimatiseren en wennen aan de andere manier van werken. Voornamelijk de verantwoordelijkheid die leerkrachten hier nemen voor de school is heel anders dan we gewend zijn. Als je als leerkracht geen zin hebt dan sla je even een les of dag over. Dat is voor ons toch even slikken en wennen. We zijn al snel geneigd de lessen dan over te nemen, maar letten daarmee op dat ze geen misbruik van ons maken. Ook heb ik zelf al de ervaring gehad waarbij leerlingen geslagen worden door de leerkracht. Ook dit is schrikken dat het echt zo gebeurt. Maar door samen te zijn en het hierover te hebben, blijven we onthouden wat we hier komen doen.

Het onderwijs heeft hier nog een flinke stap te zetten en we zien het als een eer om daar ons steentje aan bij te mogen dragen.