Zijn we nou in Nederland of in Nepal?

Dat is de vraag die we onszelf de laatste dagen wel een aantal keer gesteld hebben. Het heeft enorm veel geregend en ook hard gewaaid. In Nederland hebben we gelukkig een verwarming, maar hier in Nepal hadden we het erg koud. Ons dorp leek wel gevangen door een wolk; overal waar we keken was het wit. Doordat de stroom regelmatig uitviel, was het pikkedonker, waardoor we ’s avonds rond een uur of 8 al in bed lagen. Gelukkig konden we die uurtjes extra slaap wel gebruiken. Alle nieuwe indrukken kosten best veel energie.

Afgelopen zondag was het gelukkig wel erg lekker weer! We zijn toen vroeg opgestaan om met een bootje naar het eilandje in het Phewa Lake te varen. Daar stond een kleine hindoeïstische tempel waar we mooie foto’s hebben kunnen maken. Ook werden we zelf regelmatig op de foto gezet door verschillende Aziatische toeristen. Dat wij als blanken redelijk uniek zijn hier, daar zijn we nog steeds niet helemaal aan gewend ;p

In ons thuisdorpje, Adhikaridanda, maken we veel mee. Zo vierde de directeur van de Parashu Primary School zijn 59e verjaardag. Er werd taart en fruit gegeten en de kinderen hadden alles feestelijk versierd. Als ritueel bij een verjaardag doet iedereen een beetje poeder op het voorhoofd van de jarige. Dit was heel bijzonder om mee te maken. Ook alle gasten kregen een rode veeg poeder op hun voorhoofd.
Alsof dit nog niet feestelijk genoeg was, bleek die dag ook nog een speciale heilige hindoeïstische nacht te zijn. ’s Avonds hebben we met de mensen uit ons dorp gedanst op echte Nepalese livemuziek. Alle kinderen hingen om ons heen en het was erg gezellig. Tot Willem’s spijt miste hij wel de hapjes, vooral de bittergarnituur, die hij altijd op Nederlandse feestjes krijgt.

Claudia en Nynke hebben een avond typisch Nederlands voor hun gastgezin gekookt; worstjes, gebakken aardappeltjes en broccoli en bloemkool met een bechamelsausje. Het was fijn om weer eens Nederlands te eten in plaats van Dal Bhat en gelukkig vond ons gastgezin het ook erg lekker :)

Voor de rest zijn we dagelijks, ook in het weekend omdat Pokhara de enige plek is waar we internet hebben, druk bezig met ons project voor de scholen en het opzetten van een goed onderzoek om de leerkrachten hier te begeleiden. Er is nog veel werk aan de winkel op beide scholen. Dat maakt het voor ons extra interessant, maar de uitdaging daardoor ook des te groter. To be continued…