Plannen, plannen, plannen... Zinvol?
Door: Kain en Willem
Blijf op de hoogte en volg Clau, Kain, Nyn en Wil
08 Maart 2019 | Nepal, Adhikaridanda
Afgelopen maandag was een speciale dag. De eerste maand van onze reis zat er officieel op. Het was voor ons alle vier een apart moment. Voor de één voelde het als ‘al een maand’ en voor de ander als ‘pas een maand’. Het was fijn om het hier met elkaar over te hebben en te bedenken wat voor een mooie, leuke, gekke, grappige en bijzondere momenten we al samen hebben mogen meemaken.
Nu we weer bijna een week verder zijn, kunnen we wel bedenken dat deze week de meest grappige, gekke en bijzondere week was tot nu toe. We hadden maandag een dag vrij vanwege het hindoeïstische feest Shiva Ratri, wat een vervolg is op het heilige feest van 2 weken terug. We zijn 's middags vanuit Pokhara teruggegaan naar ons bergdorpje om 's avonds het feest mee te maken. We waren al flink warm gemaakt door de verhalen van onze gastgezinnen over een groot feest met het hele dorp en konden niet wachten om het mee te maken. Claudia en Nynke hebben samen met hun moeder speciale Nepalese kleding gehaald en Willem een Topi: het “hoedje” wat de mannen dragen. We hebben ons bij het grote vuur vlakbij het huis van Claudia en Nynke verzameld en zijn daar gaan dansen. Achteraf vonden we het geen geweldig feest en verveelden we ons snel, doordat alleen de kinderen wilden dansen en de volwassenen stilzaten rond het vuur. Wel was het heel spectaculair wat er met het suikerriet werd gedaan, wat we voor Jyoti (moeder van Claudia en Nynke) hadden meegenomen. Dit zijn lange stokken die op bamboe lijken. Deze werden in het vuur gestoken en als ze begonnen te roken werd er heel hard mee op de grond geslagen waardoor je een knal kreeg. Dat zag er heel tof uit. Daarnaast spatte het riet uiteen en werd het sap eruit geslurpt.
De ochtend na het feest hebben we ons weer klaargemaakt voor een nieuwe dag op stage. We liepen naar de tuin om weer heerlijke dal bhat te eten. Terwijl we aan het eten waren, kregen we het nieuws dat er vandaag geen school was vanwege een landelijke staking. Dat was voor ons weer even lachen, want zo gaat dat in Nepal: de ene dag hoor je dit en de andere dag hoor je zo weer iets anders. Dus dinsdag hadden we een heerlijke dag voor onszelf. We hebben lekker in de zon gekaart, kort gevoetbald en een wandeling gemaakt door de jungle van ons dorp. Ook kregen Claudia en Nynke -na drie weken Robin als kamergenote te hebben gehad- een nieuwe kamergenote voor twee dagen. Zij zou meelopen met Jyoti en samen met Kain en Claudia naar school gaan. Na uiteindelijk een chille dag te hebben gehad, kregen we halverwege te horen dat er waarschijnlijk woensdag ook geen school zou zijn. Daar baalden we flink van, want nog een dag niks doen is toch lastig voor ons als Nederlanders. Gelukkig wilde Hari (de vader van Claudia en Nynke) wel een dagtripje maken naar een ander dorpje met ons. Dat vonden we een leuk idee en zodoende stond dat op de planning voor woensdag.
Jullie raden het natuurlijk al. Woensdagochtend kregen we te horen dat de school wel gewoon open was vandaag. Dus konden we de plannen om naar het dorp te gaan opzij leggen. Achteraf gezien was dit wel fijn, want op de planning stond dat onze slb'er Roland (van de pabo) naar ons dorp zou komen om te kijken waar we stagelopen en waar we slapen. Dat was heel erg leuk en fijn, omdat hij op de pabo kan doorgeven dat we het hier goed hebben en dan zijn die lieve docenten in NL ook weer gerust gesteld. Het was sowieso erg leuk om afgelopen weekend een aantal pabo-docenten te mogen verwelkomen in Nepal. Toch fijn om hun eerste indrukken te kunnen horen en om samen te lachen om de kleine dingetjes die gebeurd zijn. Deze waren voor ons natuurlijk heel herkenbaar vanuit onze eerste week hier.
Op de woensdag moesten Nynke en Willem hun voorbeeldles geven aan klas 4 (groep 5/6) en de leraar die deze les eigenlijk zou geven. De les ging over question tags en zoals voorbeeldige leraren zouden doen, hadden we deze les keurig vanuit het Directe Instructiemodel stap voor stap uitgewerkt. Hetgeen dat wij wilden overbrengen, was hoe je als docent verwachtingen kunt uitspreken naar je leerlingen en zo onder andere structuur kunt aanbieden. Toen we wilden beginnen met de les, kwamen ineens alle leraren de klas in en wilden naar de les kijken. Dit hadden we niet verwacht en was dus wel even schrikken. Uiteindelijk zaten er meer leraren in de klas dan leerlingen! Al met al is de les goed verlopen en hebben we de docenten hopelijk een handje kunnen helpen.
Aankomende anderhalve week gaat het op stage heel erg druk worden; de eindexamens, voor alle klassen, beginnen aankomende maandag. Het zal voor ons deze weken passen en meten worden qua wat we kunnen doen met onze opdrachten, maar zoals we nu al hebben geleerd, wordt het een zeer flexibele planning.
We kunnen in ieder geval zeggen dat we allemaal vol aan het genieten zijn van de dingen die we hier meemaken, maar dat het voor ons alle vier ook hard werken is. Het is heel fijn om samen of alleen in het weekend even de tijd te kunnen nemen om te relativeren en onszelf klaar te maken voor een nieuwe week.
Nu we weer bijna een week verder zijn, kunnen we wel bedenken dat deze week de meest grappige, gekke en bijzondere week was tot nu toe. We hadden maandag een dag vrij vanwege het hindoeïstische feest Shiva Ratri, wat een vervolg is op het heilige feest van 2 weken terug. We zijn 's middags vanuit Pokhara teruggegaan naar ons bergdorpje om 's avonds het feest mee te maken. We waren al flink warm gemaakt door de verhalen van onze gastgezinnen over een groot feest met het hele dorp en konden niet wachten om het mee te maken. Claudia en Nynke hebben samen met hun moeder speciale Nepalese kleding gehaald en Willem een Topi: het “hoedje” wat de mannen dragen. We hebben ons bij het grote vuur vlakbij het huis van Claudia en Nynke verzameld en zijn daar gaan dansen. Achteraf vonden we het geen geweldig feest en verveelden we ons snel, doordat alleen de kinderen wilden dansen en de volwassenen stilzaten rond het vuur. Wel was het heel spectaculair wat er met het suikerriet werd gedaan, wat we voor Jyoti (moeder van Claudia en Nynke) hadden meegenomen. Dit zijn lange stokken die op bamboe lijken. Deze werden in het vuur gestoken en als ze begonnen te roken werd er heel hard mee op de grond geslagen waardoor je een knal kreeg. Dat zag er heel tof uit. Daarnaast spatte het riet uiteen en werd het sap eruit geslurpt.
De ochtend na het feest hebben we ons weer klaargemaakt voor een nieuwe dag op stage. We liepen naar de tuin om weer heerlijke dal bhat te eten. Terwijl we aan het eten waren, kregen we het nieuws dat er vandaag geen school was vanwege een landelijke staking. Dat was voor ons weer even lachen, want zo gaat dat in Nepal: de ene dag hoor je dit en de andere dag hoor je zo weer iets anders. Dus dinsdag hadden we een heerlijke dag voor onszelf. We hebben lekker in de zon gekaart, kort gevoetbald en een wandeling gemaakt door de jungle van ons dorp. Ook kregen Claudia en Nynke -na drie weken Robin als kamergenote te hebben gehad- een nieuwe kamergenote voor twee dagen. Zij zou meelopen met Jyoti en samen met Kain en Claudia naar school gaan. Na uiteindelijk een chille dag te hebben gehad, kregen we halverwege te horen dat er waarschijnlijk woensdag ook geen school zou zijn. Daar baalden we flink van, want nog een dag niks doen is toch lastig voor ons als Nederlanders. Gelukkig wilde Hari (de vader van Claudia en Nynke) wel een dagtripje maken naar een ander dorpje met ons. Dat vonden we een leuk idee en zodoende stond dat op de planning voor woensdag.
Jullie raden het natuurlijk al. Woensdagochtend kregen we te horen dat de school wel gewoon open was vandaag. Dus konden we de plannen om naar het dorp te gaan opzij leggen. Achteraf gezien was dit wel fijn, want op de planning stond dat onze slb'er Roland (van de pabo) naar ons dorp zou komen om te kijken waar we stagelopen en waar we slapen. Dat was heel erg leuk en fijn, omdat hij op de pabo kan doorgeven dat we het hier goed hebben en dan zijn die lieve docenten in NL ook weer gerust gesteld. Het was sowieso erg leuk om afgelopen weekend een aantal pabo-docenten te mogen verwelkomen in Nepal. Toch fijn om hun eerste indrukken te kunnen horen en om samen te lachen om de kleine dingetjes die gebeurd zijn. Deze waren voor ons natuurlijk heel herkenbaar vanuit onze eerste week hier.
Op de woensdag moesten Nynke en Willem hun voorbeeldles geven aan klas 4 (groep 5/6) en de leraar die deze les eigenlijk zou geven. De les ging over question tags en zoals voorbeeldige leraren zouden doen, hadden we deze les keurig vanuit het Directe Instructiemodel stap voor stap uitgewerkt. Hetgeen dat wij wilden overbrengen, was hoe je als docent verwachtingen kunt uitspreken naar je leerlingen en zo onder andere structuur kunt aanbieden. Toen we wilden beginnen met de les, kwamen ineens alle leraren de klas in en wilden naar de les kijken. Dit hadden we niet verwacht en was dus wel even schrikken. Uiteindelijk zaten er meer leraren in de klas dan leerlingen! Al met al is de les goed verlopen en hebben we de docenten hopelijk een handje kunnen helpen.
Aankomende anderhalve week gaat het op stage heel erg druk worden; de eindexamens, voor alle klassen, beginnen aankomende maandag. Het zal voor ons deze weken passen en meten worden qua wat we kunnen doen met onze opdrachten, maar zoals we nu al hebben geleerd, wordt het een zeer flexibele planning.
We kunnen in ieder geval zeggen dat we allemaal vol aan het genieten zijn van de dingen die we hier meemaken, maar dat het voor ons alle vier ook hard werken is. Het is heel fijn om samen of alleen in het weekend even de tijd te kunnen nemen om te relativeren en onszelf klaar te maken voor een nieuwe week.
-
08 Maart 2019 - 03:48
Rimke:
Ontzettend leuk om al jullie belevenissen te lezen! -
08 Maart 2019 - 08:04
Patricia:
Super leuk weer om dit te lezen en de foto's te zien. Jullie lijken echt reuzen in dat lokaaltje haha -
11 Maart 2019 - 11:19
Eva:
Lieve Nynke, Claudia, Willem en Kain,
Wat prachtig om te lezen, zo'n week bij jullie! Een feest wat even een ander feest was, de staking (ze gaan hier vrijdag ook staken, de leerkrachten van het PO). Het bezoek van mijn slb gappie Roland, wat leuk! Alsof hij gewoon samen met jullie een stagebezoek heeft gedaan. Wat is de wereld dan toch ineens klein. Maar ook immens groot, als ik lees wat jullie eten, wat voor n verrassingen jullie steeds krijgen, hoe jullie groeien, en hoe bijzonder het is dat je daar het DI model mag uitleggen en uitdragen. Van een afstand ben ik apetrots op jullie! En ik let hier in Nederland extra op Susanne, want die mist dr maatjes.
Maak maar zo veel mooie nieuwe verhalen als je lief is. Neem de ruimte om te bezinnen en alles een beetje te laten dalen!
Hartelijke groeten Eva
ps Kain Top idee trouwens, zo met die takken je tassen dragen, kom dr maar ns op als je van de AH terugloopt ;-)
Ps Willem, lukt het om niet alleen ijskoffie te missen, maar dus ook af en toe rijst te eten? Ik ben zo benieuwd jongen, wat je daar nou gaat eten ;-)
Ps. Claudia, ik zie je al helemaal opgaan daar, in die kleding, bij dat feest, ik denk dat je echt in elke vezel van je lijf het moment beleeft en ervaart wat er gebeurt.
Ps. Nynke, denk aan je, dappere dodo! Weet dat je jouw avontuur mag beleven, in de breedste zin van het woord!
-
20 Maart 2019 - 16:33
Roland Kok:
Hee kanjers!
Zoals ik al aangaf, zou ik met belangstelling jullie blog volgen, temeer daar ik vermoedde dat ik zelf er in zou gaan voorkomen ;-). Dat blijkt nu het geval (zie woensdag) :-).
Maar daar wilde ik niet (alleen) op reageren. Wel op de verrassing die jullie ten deel viel toen plotseling alle docenten de DI-les wilden komen bijwonen. Ik zou denken: MAZZEL!!!! Je wilt immers dat de docenten een professionalisering richting het lesgeven volgens het DI-model doormaken. Hoe belangrijk is het dan wel niet dat zij -letterlijk- beelden krijgen van de didactiek die daarbij hoort. Er fysiek bijzijn is dan vele malen krachtiger dan achteraf naar een video kijken. Goed gedaan hoor!!
Trots op jullie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
